வானவில்

 

நான் வானவில் 

சிரித்து பார்த்ததில்லை 

உனை பார்க்கும் வரையில் ....

உன் சிரிப்பினை விட அழகு 

அதனை மறைக்க முயற்சிக்கும் 

உன்  வெட்கத்திற்கு 

உன்  வெட்கத்தை விட 

அழகு அந்த வெட்கம் 

வெளிக்கொணரும் 

குறும்பு முகபாவம் ...

இன்னும் முழுதாய் 

முற்றுப் பெறவில்லை 

சிந்திக்க இயலாமையால் ...

வாழ்க்கை

எதையும் எழுதாது
கசைக்கி எறிந்த
வெள்ளை தாள்
காற்றோடு தரையில்
அடித்துச் செல்வது போல்
ஒரு வாழ்க்கை ....

மழை... புன்னகை... இதழ்... நீ...

எனது  ஆழ் துக்கத்தையும்

சிதறடிக்கும் வல்லமை 

உன் இதழ் பிரியாத 

சிறு புன்னகைக்கு உண்டு ... 

என் அகவைகள் அனைத்தும் 

ஒவ்வொரு மைல் கல்லிலும் 

முகாமிட்டு காத்திருக்கின்றன

நீ வரும் வழியெங்கும் ...

உன் நிழலாய் வருவதற்காக ... 

சித்திரை வெயில்
உச்சி வேளையில்
கருமேகங்கள் சூழ்ந்து
மழை பொழிவது போல்
என்னை கடந்து சென்று 
பின் நீ திரும்பி பார்ப்பது...