Mar 7, 2009
நதியில் விழுந்த இலையாய்...
ஓடும் நதியில்
விழுந்த இலையாய்...
விழுந்த இடமும் தெரியவில்லை
போகும் இடமும் புரியவில்லை
ஆனால் மிதக்கையில் மட்டும்
உன் நினைவுகளுடன் என் பயணம்.
ரசிக்க முடியவில்லை...என்னால் !
சொல்லாமல் வென்றேனோ?
என் தாய் தகப்பன் தம்பி தங்கை
சுடும் வரை சூரியன்
சுற்றும் வரை பூமி
பொருத்தது போதும்
பொங்கி எழு என் தமிழா...
ஜாதி மத இன பாகுபாடின்றி
ஒன்று சேருவோம் நம் குலம் தழைக்க...
அரைநூற்றாண்டுகளாய் அமைதிகாத்தது
நன்முறை வேண்டி...
இன்றோ ஈழத்தில் என் தாய்
தகப்பன் தம்பி தங்கை...
பாதுகாப்பு எனும் பெயரில்
பாதையின்றி வாழவழியின்றி வதைகப்படுகின்றார்கள்...
புழு கூட தீண்டும் போது நெளிந்து தன்
எதிர்ப்பினை காட்டும்....
என் தமிழன் கேட்டால் வன்முறையாம்...
ஒன்றுபடு தமிழா...
இன்றேனும் விழித்துக்கொள்
இல்லையேல் தமிழன் எனும் இனம்
தரையோடு தரையாய்.....
வன்முறையற்ற வையகம்...
காலைப்பொழுது விடிகின்றது ...
ஆதவன் சன்னல் வழியே..
காலை வணக்கம் சொல்கின்றான்
பேருந்து நிறுத்தத்தில்
பள்ளிக்குழந்தைகள் ஆனந்தமாய்
விளையாடுகின்றார்கள்.. எங்கும் அமைதி ...
பத்திரிக்கை தொலைக்காட்சியில் கூட
எவ்வித வன்முறை செய்திகளும் இல்லை
தேநீர் வரும்வரை செய்திகள் ஓடிகொண்டிருகின்றது ...
இலங்கையில் தமிழனும் சிங்களனும்
பரஸ்பரம் பேசிகொண்டிருகின்ரர்கள்...
பாலஸ்தீனத்தில் இஸ்ரேல் மக்களின்
இல்ல திருமணவிழா
பாகிஸ்தானில் இந்தியரின் தபால்தலை..
இந்தியாவில் பாகிஸ்தானியரின் திருவுருவச்சிலை
அமெரிக்க கல்லூரிகளில்
ஈராக் மாணவமணிகள் ...
சோமாலியாவில் உணவுப்பொருள் ஏற்றுமதி
இம்முறையும் உலகச்சுகாதார விருது இந்தியாவிற்கே
நிலவில் கோடம்பாக்கம் திரையரங்கு...
செவ்வாய் கிரகத்திற்கு செல்ல கட்டணக்குறைப்பு !
அணைத்து நாடுகளும்
ஒன்றுகூடி உலகமைதி நாளை
மகிழ்ச்சியாக கொண்டாடுகின்றர்கள்
இந்திய பிரதமர் இருபத்திஎட்டாம்
பிறந்த நாளை இனிதே கொண்டாடுகின்றார் ...
பள்ளி சேர்க்கை படிவத்தில்
ஜாதி மதம் இனம் அச்சடிக்கப்படவில்லை
குமரி முதல் காஷ்மீர் வரை
எந்த ரயில்நிலையத்திலும் பிச்சை குரல் ஒலிக்கவில்லை...
இன்னும் பல உலகச்செய்திகளில்
வளமையும் உயர்ந்த வாழ்க்கைத்தரமும்...
கண்விழித்து பார்த்தால் கனவு !
வரலாறு முதன்மைதான்
ஆனால் அந்த வரலாறு வரும்
தலைமுறையினர்க்கு வன்முறையற்ற
வாழ்கையை தரவேண்டும்..
காயங்களும் வடுக்களும் நம்மோடு...
வரும் தலைமுறையினர்க்கு வன்முறை
தெரியாத வரலாற்றை போதிப்போம்
அமைதி எனும் மொழி அனைத்து
நாடுகளுக்கும் தேசிய மொழியாக இருக்கட்டும்...
வாழ்க பாரதம் வளர்க வையகம்...
சிறுகனத்தில் சிற்றுதடு கடித்து...
கண்கள் இறுகமூடி
இரவென்னும் ஆழமறிய
தொலைதூரம் பயணித்தேன்
கனவென்னும் வாகனத்தில் !
எதிர்பட்ட ஓர் சிறுமியிடம்
உன் மனம்கவர் நிறம் கேட்டேன்
வெண்மை என்று கூறிய
சிறுகனத்தில் சிற்றுதடு கடித்து
சிகப்பென்று கூறினால் அச்சிறுமி ...
என்புருவம் பார்த்த அப்பிஞ்சு ...
காலைப்பொழுதில் பணித்துளிகளினூடே
மலர்ந்த வெள்ளை ரோஜா
முழுக்கதிரவன் வரும் வேளைக்குள்
சிப்பாய்களின் சினத்தில்
என்மக்கள் குருதிதெறித்து சிகப்பாய்...
வெண்மை நிறத்தை நீ எங்கு
காணினும் காணமுடியாதென்றால் அச்சிறுமி...
எதிர்பட்ட ஒரு பெரியவரிடம்
தனிமையின் தாக்கத்தை
மறக்க அழைத்தேன்
தாய்மண்ணை விடப்பெரிதல்ல
என்தனிமை முடியுமென்றால்
உன் நம்பிக்கையையும் என்னிடத்தில்
தந்துவிட்டுபோ என்றார் ...
பயணக்களைப்பில் எனைமறந்து
அயர்ந்துவிட்டேன் மெல்லிய வார்த்தைகளாய்
தொலைவில் ...
அறிக்கைகளும் சிற்சில மோதல்களுமே
நம் அரசியலுக்கு போதுமென்றார்கள் !
கணவிலும்கூட என் இயலாமை
என் நம்பிக்கையை தோற்கடித்தது...
அறியாமையா ? அறிய இயலாமையா ?
அன்றுதானடி உணர்ந்தேன் உன்னை
உன்னுடன் பயணித்துக்கொண்டு வருகையில்...
நின்றுவிட்டேன் நான் உனக்குத்தெரியாமல் !!!!
நீ உனது இருக்கையில் அமர்த்து
வகுபறைவாசல் பார்த்து
உன் கண்களை வருத்தி
என்னை தேடுகின்றாய்....ஆனால்
என்னை நேரில் பார்க்கும்போது மட்டும்
கண்டும் கானாமல் இருக்கிறாய்
நமக்குள் ஏனடி இந்த சலனம்
அறியாமையா ? அறிய இயலாமையா ?
உன்னுடன் பயணித்துக்கொண்டு வருகையில்...
நின்றுவிட்டேன் நான் உனக்குத்தெரியாமல் !!!!
நீ உனது இருக்கையில் அமர்த்து
வகுபறைவாசல் பார்த்து
உன் கண்களை வருத்தி
என்னை தேடுகின்றாய்....ஆனால்
என்னை நேரில் பார்க்கும்போது மட்டும்
கண்டும் கானாமல் இருக்கிறாய்
நமக்குள் ஏனடி இந்த சலனம்
அறியாமையா ? அறிய இயலாமையா ?
என்னைபோல் ஒருவன்...
நினைவுகள்...
நீ அழகு...உன் மௌனம் உன்னை விட அழகு....
பெரு வெள்ளம் சிறு துளியாய்.....
நீ எங்கே இருக்கிறாய்...
நீ வகுப்பறைக்கு வராத நாட்களில்
நீ வகுப்பறைக்கு வராத நாட்களில் ...
இயற்பியல் புரியவில்லை
வேதியியல் விளங்கவில்லை
கணிதம் தெரியவில்லை
நீ வகுப்பறைக்கு வந்த நாட்களில்
இயற்பியல் !
எனது ஒவ்வொரு பார்வைக்கும் சமமான
அல்லது எதிரான பார்வை உன்ன்னிடமிருது ...
வேதியியல் !
உன் மௌனம் என்னை கரைக்கும் கரைசல்...
உன் புன்னகை என்னை சிதறடிக்கும் கூழ்மம்...
உன் பார்வை என்னுள் உண்டாகிய தொங்கல்...
கணிதம் !
உன் கண்சிமிட்டலே என் தேற்றங்கள்...
உன் புன்னகையே நிகழ்தகவு...
உன் பார்வைகளே என் நவீன இயற்கணிதம்...
Subscribe to:
Posts (Atom)