தொலைக்காட்சியின் ஒளி
கறுப்பு வர்ணம் உடுத்தியிருந்த
யாமத்தை வென்று
அறை முழுதும் மங்கலான
வெளிச்சம் வியாபித்திருந்தது
மாலை நேர ஊடலில்
நம்மை மௌனம் அடிமையாக்கிய சூழலில்
நம்மை மௌனம் அடிமையாக்கிய சூழலில்
என்மடி மீது தலை சாய்த்து விழிகளால்
மௌனத்தை கரைக்கிறாள்
சொல்ல இயலா ஓர் உணர்வு
அடைக்கும் தொண்டைகுழியையும்
உடைத்துவிட்டு
உடைத்துவிட்டு
கண்ணீராகவும் காதலாகவும்
என் தேவதையின் கன்னத்தில் விழ !
அணிச்சையாய் பார்த்த பார்வை
என் ஆயுள் வரை போதுமடி
இனி நம்முள் ஏதும்
பரிமாறப்படவில்லையெனினும் கூட...
பரிமாறப்படவில்லையெனினும் கூட...